По традиции решил сделать выставочку в ноябре-декабре.
2021… не простой год для меня и моей работы… 100 лет УНОВИС отпраздновали, подвигов насовершали…
Название хотел сделать простое – «ПОНЕДЕЛЬНИК 2021»… Но! Есть у меня друг-приятель Андрей Сергеевич. Великий человек! Я преклоняюсь перед его интеллектуальными возможностями и умениями все пересчитать и разложить по полочкам… По моей просьбе, он высчитал – что 29.11.2012 – это 2870 понедельник моей жизни! Отличнейшее название для выставки!
В общем выставку сделали. Экспозицию Ирина Никjнорова с Максимом выстроили прекрасно. В общем – все получилось! Но самое интересное, это то что появилась обожаемая мной уже много лент Надя Кудрейка и для «Культуры»
Сделала целый материал! Целую статью! Не про меня , музейного человека, а про художника! Спасибо ей большое!
Добавляю сюда статью в оригинале и с переводами.

29 кастрычніка ў Арт-прасторы на Талстога, 7 адкрылася персанальная выстава Андрэя Духоўнікава «Дзве тысячы восемсот сямідзесяты панядзелак».

29 лістапада сапраўды быў панядзелак — дзень, паводле меркавання мастака, нечым адметны для кожнага чалавека: то новае жыццё з яго пачынаюць, то адыходзяць ад адпачынку ў выхадныя. Да самога Андрэя Духоўнікава назва мае самае непасрэднае дачыненне. 29 лістапада ён адзначаў сваё 55-годдзе і з гэтай нагоды падлічыў, колькі ўсяго панядзелкаў ужо было ў яго жыцці. Так і атрымалася, што гэты — 2870-ы.

Шырокія колы найперш ведаюць Андрэя Духоўнікава як графіка. На яго карцінах часта можна ўбачыць віцебскія дамы, храмы, дворыкі і многае іншае, увасобленае ў паэтычнай, фантазійнай і вельмі пазнавальнай манеры. Зразумела, што такія работы проста больш папулярныя, больш запатрабаваныя публікай. Але ў нейкі момант мастак адчуў, што гэта ўжо пачало ўспрымацца як “сувенірнае мастацтва” і што яму хочацца разбурыць падобнае стэрэатыпнае ўяўленне пра яго творчасць: вырашыў зусім адмовіцца ад рэалістычных вобразаў Віцебска. Якраз гэты новы творчы перыяд — некалькіх апошніх гадоў — і адлюстраваны ў экспазіцыі. І тут няма малюнкаў на паперы — толькі палотны. І змешаная тэхніка, дзе разам выкарыстоўваюцца магчымасці акварэлі, графіта, пастэлі, лакаў, тушы… Мастак эксперыментуе з тэхналогіямі, колерамі, фарбамі.

Але ўсё роўна гэта графіка і ўсё роўна гэта пазнавальны Андрэй Духоўнікаў, які вядзе дыялог са сваімі пастаяннымі персанажамі. Работы аб’яднаныя адным духам, у іх адна вобразная сістэма. І хоць мастак, калі ўдаецца яго прымусіць адказаць, прызнаецца, што на ўсіх карцінах насамрэч малюе сваю жонку, але вобразы гэтыя даволі ўмоўныя, эфемерныя. Сімвалы-фігуры ўплятаюцца ў гарадское асяроддзе, у архітэктуру, у ландшафт горада і самі становяцца яго часткай. Чалавек і горад — адно цэлае. На выставе ў Арт-прасторы на Талстога, 7 можна ўбачыць 31 момант з такім яднаннем.

Го­рад — ад­на з пры­хі­ль­нас­цей мас­та­ка, ад­на з пры­кмет яго твор­ча­га по­чыр­ку. Ён не ма­люе пры­ро­ду, вёс­ку і не­шта та­кое, яго сты­хія — го­рад. А па чым яшчэ мож­на па­знаць ра­бо­ты Андрэя Ду­хоў­ні­ка­ва, хоць 30-га­до­вай да­ўні­ны, хоць но­выя — па дзіў­ных вы­цяг­ну­тых фі­гу­рах, якія ні­бы­та і над пра­сто­рай, і ўнут­ры яе. Як га­во­рыць зна­ка­мі­ты ві­цеб­скі мас­тац­тваз­наў­ца Тац­ця­на Ка­то­віч: “Андрэй — ве­ль­мі тон­кі і да­клад­ны гра­фік, які гля­дзіць на свет быц­цам праз хрус­та­ль­нае шкло. Яго ад­чу­ван­не і по­гля­ды на свет, го­рад, да­мы, ву­лі­цы, прад­ме­ты я па­ра­ўноў­ваю з ад­чу­ван­нем Гус­та­ва Май­рын­ка, міс­тыч­на­га пра­жска­га пі­сь­мен­ні­ка, аўта­ра “Го­ле­ма”. Лі­рыч­ны і тра­гіч­ны Андрэй Ду­хоў­ні­каў пі­ша свой па­та­емны, та­ямні­чы тэкст”.

Усё гэ­та мож­на ска­заць і пра тво­ры з но­вай вы­ста­вы. А яны не про­ста раз­ве­ша­ныя па сце­нах — ад­па­вед­на з твор­чай ідэ­ало­гі­яй мес­ца пры­ду­ма­ны не­йкі ход: ад­на лі­нія, кар­ці­ны роз­ных па­ме­раў, раз­на­стай­ныя роз­на­ка­ля­ро­выя ра­мы. Трэ­ба да­даць, што вы­шчар­бле­ныя ня­роў­ныя бе­лыя сце­ны ста­но­вяц­ца час­ткай воб­раз­на­га шэ­ра­гу. Кар­ці­ны не б’юць у во­чы ба­гац­цем ко­ле­раў, не ша­кі­ру­юць сю­жэ­там, не ва­бяць па­зна­ва­ль­нас­цю — твор­часць “тон­ка­га гра­фі­ка” вы­ма­гае і тон­кас­ці гус­ту, тон­кас­ці ўспры­ман­ня, умен­ня ца­ніць і раз­умець пад­обнае эстэ­тыч­нае мас­тац­тва.

Ад­ным з са­мых важ­ных і сім­ва­ліч­ных пад­арун­каў, што на ад­крыц­ці вы­ста­вы мас­та­ку пад­ары­лі сяб­ры і ка­ле­гі, Андрэй Ду­хоў­ні­каў на­зы­вае вя­лі­кае чыс­тае па­лат­но для бу­ду­чай кар­ці­ны.

Надзея Кудэйка,  газета “Культура” (№ 49 (1540) 04.12.2021 – 10.12.2021 г.)

RU
Персональная выставка Андрея Духовникова «Две тысячи восемьсот семидесятый понедельник» 30 ноября 2021 | Новости, События
29 октября в арт-пространстве на Толстого, 7 открылась персональная выставка Андрея Духовникова «Две тысячи восемьсот семидесятый понедельник».
29 ноября действительно был понедельник — день, по мнению художника, особенный для каждого человека: кто-то начинает с него новую жизнь, кто-то восстанавливается после выходных. Для самого Андрея Духовникова это название имеет самое непосредственное отношение. 29 ноября он отмечал своё 55-летие и по этому случаю подсчитал, сколько всего понедельников было в его жизни. Оказалось, что это 2870-й понедельник.
Андрей Духовников прежде всего известен как график. На его картинах часто можно увидеть витебские дома, храмы, дворики и многое другое, воплощенное в поэтической, фантазийной и очень узнаваемой манере. Понятно, что такие работы более популярны, больше востребованы публикой. Но в какой-то момент художник почувствовал, что это стало восприниматься как «сувенирное искусство», и ему захотелось разрушить этот стереотип о своём творчестве: он решил полностью отказаться от реалистических образов Витебска. Именно этот новый творческий период последних нескольких лет и отражён в экспозиции. Здесь нет рисунков на бумаге — только полотна. И смешанная техника, где вместе используются возможности акварели, графита, пастели, лаков, туши… Художник экспериментирует с технологиями, цветами, красками.
Но всё равно это графика и всё равно это узнаваемый Андрей Духовников, который ведёт диалог со своими постоянными персонажами. Работы объединены одним духом, у них одна образная система. И хотя художник, если удаётся заставить его ответить, признается, что на всех картинах на самом деле изображает свою жену, образы эти довольно условные, эфемерные. Символы-фигуры вплетаются в городскую среду, в архитектуру, в ландшафт города и сами становятся его частью. Человек и город — одно целое. На выставке в арт-пространстве на Толстого, 7 можно увидеть 31 момент такого единства.
Город — одна из привязанностей художника, одна из особенностей его творческого почерка. Он не рисует природу, деревню и что-то подобное, его стихия — город. А по чему еще можно узнать работы Андрея Духовникова, будь то тридцатилетней давности или новые, — по странным вытянутым фигурам, которые будто бы и над пространством, и внутри него. Как говорит известный витебский искусствовед Татьяна Катович: «Андрей — очень тонкий и точный график, который смотрит на мир как бы через хрустальное стекло. Его восприятие и взгляды на мир, город, дома, улицы, предметы я сравниваю с восприятием Густава Майринка, мистического пражского писателя, автора “Голема”. Лиричный и трагичный Андрей Духовников пишет свой потаённый, таинственный текст».
Всё это можно сказать и о произведениях с новой выставки. А они не просто развешаны по стенам — согласно творческой идеологии места придуман некий ход: одна линия, картины разного размера, разнообразные разноцветные рамы. Следует добавить, что неровные белые стены становятся частью образного ряда. Картины не бросаются в глаза богатством цветов, не шокируют сюжетом, не привлекают узнаваемостью — творчество «тонкого графика» требует и тонкости вкуса, тонкости восприятия, умения ценить и понимать такое эстетическое искусство.
Одним из самых важных и символичных подарков, которые на открытии выставки художнику подарили друзья и коллеги, Андрей Духовников называет большое чистое полотно для будущей картины.
Надежда Кудейко, газета «Культура» (№ 49 (1540) 04.12.2021 – 10.12.2021 г.)
EN
Personal Exhibition of Andrey Dukhovnikov «The Two Thousand Eight Hundred Seventieth Monday» November 30, 2021 | News, Events
On October 29, at the art space on Tolstogo, 7, the personal exhibition of Andrey Dukhovnikov «The Two Thousand Eight Hundred Seventieth Monday» opened.
Indeed, November 29 was a Monday—a day that the artist believes is special for everyone: some begin a new life on it, while others recover from the weekend. For Andrey Dukhovnikov himself, this title has the most direct relevance. On November 29, he celebrated his 55th birthday and, on this occasion, calculated how many Mondays he had lived. It turned out that this was the 2870th Monday of his life.
Andrey Dukhovnikov is primarily known as a graphic artist. His works often depict Vitebsk houses, churches, courtyards, and much more, all embodied in a poetic, imaginative, and highly recognizable manner. It’s clear that such works are more popular, more in demand by the public. But at some point, the artist felt that this had begun to be perceived as «souvenir art,» and he wanted to break this stereotype about his work: he decided to completely abandon realistic images of Vitebsk. It is precisely this new creative period of the past few years that is reflected in the exhibition. Here, there are no drawings on paper—only canvases. And mixed techniques, where the possibilities of watercolor, graphite, pastel, lacquer, ink are used together… The artist experiments with techniques, colors, and paints.
But still, it is graphics, and it is still the recognizable Andrey Dukhovnikov, who engages in a dialogue with his recurring characters. The works are united by one spirit, they have one figurative system. And although the artist, when pressed to respond, admits that in all the paintings he is actually portraying his wife, these images are quite abstract and ephemeral. Symbolic figures weave into the urban environment, into the architecture, into the city’s landscape, and themselves become part of it. Man and city are one whole. At the exhibition in the art space on Tolstogo, 7, you can see 31 moments of such unity.
The city is one of the artist’s fascinations, one of the hallmarks of his creative style. He does not paint nature, villages, or anything of the sort; his element is the city. And how else can one recognize the works of Andrey Dukhovnikov, whether thirty years old or new—by the strange elongated figures that seem to be both above and within the space. As the famous Vitebsk art critic Tatyana Katovich says: «Andrey is a very subtle and precise graphic artist who sees the world as if through crystal glass. His perception and views of the world, the city, houses, streets, objects I compare with the perception of Gustav Meyrink, the mystical Prague writer, author of ‘The Golem.’ The lyrical and tragic Andrey Dukhovnikov writes his secret, mysterious text.»
All this can be said about the works in the new exhibition as well. They are not just hung on the walls—according to the creative ideology of the place, a certain concept has been devised: a single line, paintings of different sizes, various multi-colored frames. It should be added that the rough, uneven white walls become part of the figurative series. The paintings do not stand out with a richness of colors, do not shock with their plot, do not attract with their recognizability—the work of the «subtle graphic artist» requires subtlety of taste, subtlety of perception, and the ability to appreciate and understand such aesthetic art.
One of the most important and symbolic gifts that friends and colleagues gave the artist at the exhibition’s opening, Andrey Dukhovnikov calls a large blank canvas for a future painting.
Nadezhda Kudeyko, newspaper «Culture» (№ 49 (1540) 04.12.2021 – 10.12.2021)