SOLO EXHIBITIONS 

2022 A quiet conversation, Center for Contemporary Art, Vitebsk, Belarus

2015 Chronicles of Absence, Vitebsk Center for Contemporary Art ,Vitebsk, Belarus

2014 Witebsker Impressionen, East Rosenfelder Straße 15-16 10315, Berlin, Germany

2013 Gallery «B» of the House of Art, Frankfurt am Oder, Germany

2005 Small Towns of Germany, Lust aus Kunst gallery, Nienburg/Weser, Germany

2003 Vitebsk Nocturne, Goethe Institute gallery, Minsk, Belarus

GROUP EXHIBITIONS 

2023 London Art Biennale, Chelsea Old Town Hall, UK

2022 Graphics Festival “Paper and line”, Art Palace, Minsk, Belarus

2022 Porelki Doliny Liwca, Gallery Masters Promonion Art , Wegrow, Poland

2020 Online Exhibition The Artist and the City, Supported by VTB Bank, Minsk, Belarus

2020 New Reality. To the 100th Anniversary of UNOVIS, N. Tretyakov Gallery, Moscow, Russia

2019 «Art-Minsk», Republican Art Gallery, Minsk, Belarus

2015 Bondy-arts-international 37ème salon d’automne», Paris, France

2008 Traditions and Modernity, Central Exhibition Hall Manege, Moscow, Russia

2007 Art Manege 2007, Central Exhibition Hall Manege, Moscow, Russia

2003 Tales of the Old Town, Art Centre of Marc Chagall, Vitebsk, Belarus

2002 Grafika, Center for Contemporary Art , Vitebsk, Belarus

2001 International exhibition-triennale of graphics, Kanagawa, Japan

Andrei Dukhounikau is a graphic artist whose works are devoted to the mystification of the city, the thing, the window (both a real room window and a window to the world), the human body.

Born and raised in Kazakhstan, he received his art education in Vitebsk. Since 2011 he has been the head of the Vitebsk Center for Contemporary Art.

Andrei Dukhounikau has been taking part in exhibitions since his student days; his first exhibition took place back in 1988. Then there were regional and republican projects. In 2001, with his etchings, he took part in the international graphic triennial in Japan (Kanagawa), in the exhibition “Small Towns of Germany” in Germany (Rehburg-Loccum). His personal exhibition of graphics in 2013 took place in the gallery “B” of the House of Arts in Frankfurt an der Oder (Germany), and his personal exhibition of graphics “Witebsker Impressionen” was held in Berlin in 2014.

Andrei Dukhounikau is a participant of the international festival of contemporary art “Art Minsk”, the offline exhibition “Artist and the City” with the support of VTB Bank, as well as the project “New Reality for the 100^th Anniversary of UNOVIS” in the Central Hall of the Union of Artists in Moscow.

In 2023, Andrei Dukhounikau took part in the London Art Biennale 2023.

Each of his works is unique and inimitable, and even if he makes an author’s repetition of his work, it is no longer a variation of a theme, but has a new quality and new meaning. This also happens because there is constant experimentation with different types of artistic materials. Several types of ink: containing shellac – for creating voluminous lines, water-based Winsor & Newton – for transparent painterly effects and, of course, natural Chinese ones. A variety of brushes and elastic steel nibs. Graphite pencils and colored pencils for glazing, oil pastels into which a variety of materials are fused. He prefers thick paper, and likes to work with ink on loose paper, overcoming its inflexibility. As an experiment, he paints in watercolors on cotton canvas, using pencils, ink and pastels, fixing the surface with varnishes. He is constantly looking for new and new paints, pigments, liners and art markers, varnishes. Also, he uses designer handmade paper. Mixed techniques make it possible for him not only to expand his own and traditional artistic arsenal, but, most importantly, to achieve a sensual effect of the painting, not only and not just visual, but psychological/penetrating/tactile, capable of conveying the artist’s impulse.

It is impulse that turns out to be the central concept of image perception and space perception in the works of Andrei Dukhounikau. And if the artist’s energy at the moment of creating a work is always transmitted, always preserved in it, then it is difficult to catch, imprint, convey one’s own artistic impulse, like catching inspiration or like the flap of a butterfly’s wings, or like a trace of a trace. It is always the instability of the stable, the incompleteness of what should be completed; fixation of instantaneity in the extent of the space of a two-dimensional sheet.

Andrei Dukhounikau’s graphic cycles could be divided into two categories:

— disappearing, melting, transparent images. This is a completely postmodern approach as a binary code of space and thing/figure in it: both space and thing/figure are present/absent; it is unclear what is more important for the perception of meaning; the perceiver, as it were, falls into the image, dissipates in it along with the thing/figure; the disappearing image carries you away into some kind of emptiness. The image appears only as a trace of a thing/figure, and then, when it also disappears/melts into its outlines, – as a trace of this trace. Sometimes this is emphasized in composition: space prevails over the object, as if displacing it.

— colliding, rapidly multiplying, cutting through each other images. They fill the entire two-dimensionality, “cut” it, making it look like crystal glass. Each fragment of the sheet is filled. This is emphasized in composition: objects prevail over space, as if displacing it. We cannot detect a specific center because the image moves endlessly.

The image/space in Andrei Dukhounikau’s graphics of these two approaches has signs of virtuality, absolute dematerialization and fixation of an impulse, nervous and tragic, very lyrical and frank. There is a mystery of space behind each image, and this is especially attractive; it attracts an isolated individual person who sees his personal disappearing secret on the canvas in front of him.

Андрей Духовников – художник-график, чьи работы посвящены мистификации города, вещей, окна (как реального комнатного окна, так и окна в мир) и человеческого тела.
Родился и вырос в Казахстане, художественное образование получил в Витебске. С 2011 г. возглавлял Витебский Центр современного искусства.
Андрей Духовников принимает участие в выставках со студенческих времен. Его первая выставка состоялась в 1988 году. Затем последовали областные и республиканские проекты. В 2001 году с офортами он принимал участие в международной триеннале графики в Японии (Канагава), в выставке «Маленькие города Германии» в Германии (Рибург-Локкум). Его персональная выставка графики в 2013 году состоялась в галерее «Б» Дома искусств во Франкфурте-на-Одере (Германия), а персональная выставка графики «Witebsker Impressionen» прошла в Берлине в 2014 году.
Он участник международного фестиваля современного искусства «Арт-Минск», офлайн-выставки «Художник и город» при поддержке ВТБ-банка, а также проекта «Новая реальность к 100-летию УНОВИСа» в Центральном зале СХР в Москве.
В 2023 году Андрей Духовников принимал участие в London Art Biennale 2023.

Каждое его произведение уникально и неповторимо. Даже если он делает авторский повтор своей работы, она становится не просто вариацией темы, а приобретает новое качество и смысл. Это происходит благодаря постоянному экспериментированию с различными видами художественных материалов. Несколько видов туши: с содержанием шеллака – для создания объемных линий, водные Winsor & Newton – для прозрачных живописных эффектов и, конечно, натуральные китайские. Разнообразные кисти и стальные упругие перья, графитные и цветные карандаши для лессировок, масляная пастель, в которую вплавляются различные материалы. Он предпочитает плотную бумагу, а тушью любит работать по рыхлой бумаге, преодолевая ее неподатливость. Для экспериментов пишет акварелью по хлопковому холсту, используя карандаши, тушь и пастель, закрепляя поверхность лаками. Постоянно ищет новые краски, пигменты, линеры и арт-маркеры, лаки, а также использует авторскую бумагу ручной работы. Смешанные техники позволяют не только расширять собственный и традиционный художественный арсенал, но и добиваться чувственного эффекта картины, не только визуального, но и психологического, проникающего, тактильного, способного передать импульс художника.

Импульс оказывается центральным понятием восприятия изображения и пространства в произведениях Андрея Духовникова. Энергия художника в момент создания работы всегда передается и сохраняется в ней, но уловить и передать собственный художественный импульс сложно, как уловить вдохновение или взмах крыльев бабочки, или след следа. Это всегда нестабильность стабильного, незавершенность того, что следует завершить; фиксация мгновенности в протяженности пространства двухмерного листа.

Графические циклы Андрея Духовникова можно разделить на две категории:

Исчезающие, тающие, прозрачные изображения/образы. Это постмодернистский подход, как двоичный код пространства и вещи/фигуры в нем: присутствует/отсутствует пространство и вещь/фигура; неясно, что важнее для восприятия смысла; воспринимающий как бы проваливается в изображение, рассеивается в нем вместе с вещью/фигурой; исчезающий образ увлекает в некую пустоту. Изображение представляется только следом вещи/фигуры, а затем, когда и он исчезает/тает в своих очертаниях – и следом этого следа. Иногда это подчеркнуто и композиционно: пространство превалирует над объектом, словно вытесняет его.
Сталкивающиеся, стремительно множащиеся, прорезающие друг друга изображения/образы. Они заполняют всю двухмерность, «разрезают» ее, делают ее подобной хрустальному стеклу. Каждый фрагмент листа заполнен. Это подчеркнуто и композиционно: объекты превалируют над пространством, словно вытесняют его. Мы не обнаруживаем конкретного центра, потому что изображение бесконечно движется.
Изображение/пространство в графике Андрея Духовникова в этих двух подходах обладает признаками виртуальности, абсолютной дематериализации и фиксации импульса – нервного и трагического, очень лиричного и откровенного. За каждым изображением стоит тайна пространства, и это особенно привлекает индивидуального человека, видящего перед собой на холсте свою личную исчезающую тайну.

| BY |

Пра Андрэя Духоўнікава я ўпершыню даведаўся з самвыдавецкага літаратурна-публіцыстычнага часопіса “Ідіот”, які з’явіўся у Віцебску ў другой палове 1980-х гадоў. У дзённіках галоўнага рэдактара В. Новікава і “Хроніках культурнага жыцця”, якія друкаваліся там рэгулярна,  неаднойчы ўсплывала прозвішча невядомага мне маладога мастака і дызайнера Духоўнікава, які да таго ж быў добра знаёмы з неафіцыйным мастацкім асяроддзем. Ужо на першых сустрэчах з самім мастаком, якія нярэдка перацякалі ў шматгадзінныя дыялогі, мяне ўразілі яго ўлюблёнасць у мастацтва, інтэлектуальны склад розуму, дапытлівасць, імкненне рухацца, эксперыментаваць ствараць нешта новае і неардынарнае…

У Віцебску А.Духоўнікаў на той час жыў ужо больш дзесяці год. З 1988 па 1993 вучыўся на мастацка-графічным факультэце Віцебскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута. Час навучання хоць і выклікае сёння ў самога мастака спрэчныя ўспаміны, тым не менш запомніўся яму самым галоўным – перакананасцю, што шлях у мастацтва выбраны ім правільны. Відавочна, пауплывала на гэта і тое, што Віцебск аказаўся горадам дзе, у васьмідзесятыя гады, усё было прасякнута мастацтвам і адчувалася ўнікальная энергетыка творчасці. Ужо пад час вучобы з’явіліся першыя серыі графічных твораў Андрэя Духоўнікава, ён пачаў прымаць удзел у выставах. Першая з іх – студэнцкая, адбылася яшчэ ў 1988 годзе ў віцебскім кінатэатры “Спартак”. Праз пяць год персанальная выстава у А.Духоўнікава была арганізавана ў музычнай гасцёўні. А потым выставы з яго ўдзелам праходзілі не толькі ў Беларусі, але і за яе межамі: ў Польшчы,  Расіі, Германіі, Японіі, Латвіі, Германіі…

Першае, что адзначаеш калі сустракаешся з кампазіцыямі Андрэя Духоўнікава – гэта вольнасць яго графічнай манеры, акрэсленую стылістычнай раскаванасцю і семантычнай адкрытасцю. Стыхія штрыха ў яго графічных аркушах літаральна валадарыць у арсенале астатніх выяўленчых сродкаў. Тут выпадковасць удала спалучаецца з каліграфічна дакладнымі, пластычна вызначынымі элементамі кампазіцыі. Пры гэтым графічны эксцэнтрызм цалкам сугучны інтэлектуальным гульням  А.Духоўнікава з вобразамі.

Па жанру многія кампазіцыі Андрэя – своеасаблівыя графічныя санаты. Але ж з пункту гледжання драматургіі, тэм, сюжэтаў яны надзвычай разнастайныя. Апавядальнасць характэрызуе многія кампазіцыі, нягледзячы часам на іх выразную метафарычнасць. Менавіта адсюль вядуць пачатак нізкі яго твораў. Свабода графічнай інтэрпрэтацыі ў кампазіцыях спалучаецца з выкарыстаннем метафарычных выяўленчых тропаў. Да і ў назвах твораў Духоўнікава немала паэтычных фраз, яркіх вобразных выразаў…

Адна з найбольш ранніх  і на наш погляд цэнтральных тэм ва ўсёй творчасці мастака – Віцебск.  Вобраз гэтага горада ў Духоўнікава даволі своеасаблівы. Яго кампазіцыі з замалёўкамі ратушы, старых двухпавярховых будынкаў, вулачак і дворыкаў не хаваюць правінцыйнасці, местачковасці  выяўленчых матываў. Прыхільнасць мастака да лінеарнай графікі ў іх трактоўцы – гэта таксама даніна рытміцы гарадскіх вуліц, з вібрыруючым паветрам. Шпацыр па гэтым паэтычным асяроддзі спараджае ў творцы яркія асацыяцыі. Кампазіцыі апавядаюць пра разнастайныя віцебскія гісторыі, ці проста разгортваюць перад гледачом тыя ці іншыя гарадскія ландшафты (серыі “Прагулкі па Віцебску” (Віцебскія эцюды) .

У творах А.Духоўнікава немала паэтычных, рамантычных  персанажаў, Многія з іх блізкія да вядомых архетыпаў: прарокі, анёлы, арлекіны, камедыянты, цыркачы, скрыпачы… Часам у кампазіцыях мы бачым толькі намёкі на сілуэты, твары, рухі, пластыку форм. У гэтай недапраяўленасці формы загадкавасць і непаўторнасць характара персанажа. Менавіта таму кампазіцыі мастака патрабуюць уважлівага прагляду.

Сярод буйных серый, да якіх мастак звяртаецца на працягу ўсяго жыцця – “Камедыянты і цырк” (серыя “Нашэсце камедыянтаў”, «Канаходцы», Жанглёр і чорны пудзель, Цырк старой плошчы, Стары фокуснік і інш.), “З жыцця парасонаў”, “Гульні нашага двара”. Сустракаюцца ў творчасці А.Духоўнікава і казачныя, фантазійныя матывы, вобразы-сны (серыя “Маленькія казачкі”, Шпацыр з Жырафай, Паласатае сонца, Сон з Срэбранай лодкай).

Даволі своеасаблівая ў творах мастака і кампазіцыйная трактоўка прасторы. Яна звычайна не акрэсленая, адкрытая, неабмежаваная выяўленчым кантэнтам. Нябачная  з-за мігацення графічных элементаў лінія далягляду амаль заўжды нейдзе высока ўверсе. Часам здаецца,  што падобныя ракурсы не выпадковасць, а пэўная сістэма  светаўспрыняцця мастака.

Эмацыянальная афарбаванасць, асацыятыўнасць і музычнасць – яскравыя рысы вобразаў у творах Андрэя Духоўнікава. Гэта праяўляецца не толькі непасрэдна ў музычных матывах, якія нярэдкія ў кампазіцыях мастака (“Музыка старых дрэў”, “Віяланчэліст”, “Нактюрн”, “Калыбельная”, “Аркестрык”, “Флейта”, “Музыка старога горада”), але і ў рытмічна-паэтычнай структуры  большасці яго графічных твораў. Дынаміка, а часам і сапраўдны “палёт” штрыха ў прасторы аркуша, рытмічныя сінкопы, не толькі падкрэсліваюць  лёгкасць і імправізацыйнасць яго манеры, але і сбліжаюць мову яго кампазіцый са стылістыкай джазавых мелодый.

            Мастак шмат вандруе па свеце, удзельнічае у пленэрах, робіць свае выставы. Яго серыі “Маленькія гарады Еўропы”, “Мінулагодняя Галандыя”, як і асобныя творы “Успаміны пра Ніжнюю Саксонію”, “Пражскія сны”, “Плошча ў Познані” і інш.,  выразна адлюстроўваюць яго настрой і ўражанні ад розных гарадоў свету.

Прыхільнасць да камерных форм кампазіцый А. Духоўнікаў часам спалучае з працай над вялікімі фарматамі і колерам. Разам з тым у сваіх графічных аркушах колер мастак выкарыстоўвае нечаста. Звычайна толькі ў дэталях, ці як дамінанту аснойнай ідэі і настрою (“Чырвоны горад”, “Чырвоная рыбка”, “Чырвоная скрыпка”).

Адданасць аднойчы знойдзеннай аўтарскай манеры не перашкаджае мастаку эксперыментаваць з матэрыяламі, шукаць сябе ў розных тэхніках.  Сёння ён звяртаецца як да ўлюбёнай контурнай графікі, так шмат працуе і з тонам. У творах апошніх дзесяцігоддзяў выкарыстоўвае шырокае кола тэхнік і матэрыялаў (акрыл, алей, графіт, сепіяю, акварэль, сангіну,туш і інш.), вольна змешвае іх, эксперыментуе з паперай, у тым ліку ручной работы.

Нягледзячы на зусім не местачковую ментальнасць Андрэя Духоўнікава горад  Віцебск, па яго ўласным прызнанні – гэта яго горад. Па светаадчуванню, узроўню культуры, ступені насычанасці  мастацтвам, інтэлектуальным патэнцыяле. Ён некалі прыехаў сюды вучыцца мастацтву і застаўся тут, здаецца, назаўсёды… Так, ці інакш у гісторыі Віцебскай мастацкай школы.

Artist Andrei Dukhounikau graduated from the art and graphic arts faculty of Vitebsk University and stayed in the city — to live, work and create.

Vitebsk captured Andrei Dukhounikau with its atmosphere, local history of avant-garde and became the main theme, object and formal technique of his graphic works and paintings.

Andrei Dukhounikau’s city formulas are determined by many factors. For example, the presence or absence of a person. Usually a person in his works is just a sign, a little more indeterminate than a road or a building. However, sometimes a person begins to influence the landscape around him. And sometimes people and buildings are represented by the artist structurally homogeneous and the outline of the body becomes an extension of the wall. Such a favorite among artists contrast of the bionic and geometric loses its conflict and becomes the author’s method and part of the overall structure that organizes everything — a curl of hair, a hat on the hero’s head, a tree branch and urban architecture.

There are narrative, reminiscent of urban sketches, there are symbolic, there are more abstract, strictly built on the laws of formal composition. And the artist also always starts his works in different ways: sometimes he starts from a spot, sometimes from an outline, sometimes from a structure. The main thing that unites these works is a delicate balance, a dynamic line, attentiveness and the artist’s position — a slightly detached but not indifferent observer who only pretends that he is not included in his fascinating stories.

The full interview can be found here

https://art-context.com/ru/art-ru/dve-dushi-i-ravnovesie-v-tvorchestve/

| RU |

Интервью с Андреем Духовниковым

Художник Андрей Духовников окончил в Витебске художественно-графический факультет Витебского университета и остался в городе — жить, работать и творить.
Витебск захватил Андрея Духовникова своей атмосферой, местной историей авангарда и стал главной темой, объектом и формальным приемом его графических работ и живописных полотен.
От реалистичных зарисовок, нравившихся многим туристам, художник перешел к более формальным вещам — сложной ритмике произведений, поиску композиционных приемов, соответствующих холмистому городскому рельефу, максимально вместительным цветам, формам, заключающимся в динамические архитектурные формулы.
Формулы города Андрея Духовникова определяются многими факторами. Например, присутствием или отсутствием человека. Обычно человек в его работах – просто знак, чуть более неопределенный, чем дорога или здание. Однако иногда человек начинает влиять на пейзаж вокруг себя. А иногда люди и здания представлены художником структурно однородными и очертание тела становится продолжением стены. Такой любимый среди художников контраст бионического и геометрического теряет свою конфликтность и становится авторским методом и частью общей структуры, которая упорядочивает все — завиток волос, шляпу на голове героя, ветку дерева и городскую архитектуру.
При всей стилистической выверенности этих композиций они довольно разнообразны по форме воплощения. Есть сюжетные, напоминающие городские зарисовки, есть символические, есть более абстрактные, строго выстроенные по законам формальной композиции. И начинает художник свои произведения тоже всегда по-разному: иногда идет от пятна, иногда от очертания, иногда от структуры. Главное, что объединяет эти произведения – тонкий баланс, динамичная линия, внимательность и художническая позиция – немного отстраненного, но неравнодушного наблюдателя, который только делает вид, что он не включен в свои захватывающие истории.

https://art-context.com/ru/art-ru/dve-dushi-i-ravnovesie-v-tvorchestve/

VIDEO

https://belarus24.by/shows/belarusy-6-/otkuda-u-khudozhnika-idei-dlya-kartin-i-o-sozdanii-luchshego-sovremennogo-muzeya-belarusi/

ART-BATLLLL Vitebsk

https://youtube.com/shorts/PadkcTjw66E?si=jKkAm9lUPIfjHXEr

ArtLondon 2023

https://youtube.com/shorts/1RwUF3j5n-Y?si=V4ycFTUlvLDNA9-f

CV Dukhounikau — 2024 -> download

Portfolio Dukhounikau 2024 -> download

Andrei Dukhounikau BIO ru-en -> download

Press about Andrei Dukhounikau -> download